Po przeszukaniu internetów i znalezieniu esolangs.org okazało się, że nie jestem pierwszym, który wpadł na bezsensowny pomysł napisania generatora kodu dla BrainFucka.
Generatory można podzielić na dwie grupy:

• makroasemblery
• kompilatory

Makroasemblery

Makroasemblery są często realizowane jako zestawy makr. Nie dokonują one żadnej optymalizacji. Znalezione makroasemblery dla BrainFucka to:

• BrainClub – silnik w js i prosty zestaw nierozszerzalnych makr składnią przypominających Fortha;
• eso_bfm – silnik w Pythonie do rozszerzania makr. Same makra nie są zdefiniowane;
• mandelbrot – zestaw prawdziwych makr dla preprocesowa C;
• bfmacro – zestaw makr w Perlu, wymaga podawania zmiennych tymczasowych na obliczenia.

Kompilatory

Drugą, o wiele ciekawszą grupą, są kompilatory. W przeciwieństwie do asemblera próbują dokonywać prostych optymalizacji. Jako język źródłowy często jest wybierany uproszczony C posiadający jeden tym danych będący 32 bajtowym słowem. Niektóre z kompilatorów generują kod pośredni w postaci języka makroasemblera. Znalezione makroasemblery to:

• BFBASIC – implementacja w Javie, totalny brak dokumentacji;
• C2BF – kompilator i linker napisane w C, brak dokumentacji;
• FuckBrainfuck – własny język, implementacja w Lua, dokumentacja dwa razy dłuższa od kodu;
• libbf – kod zaginął;
• TBF – kod zaginął;
• EBF-compiler – rozszerzenie do BF, gdzie kompilator sam w sobie jest napisany;
• bfcomp – pseudo C napisane w C.

Z całej listy sensowną konkurencją wydaje się tylko C2BF i bfcomp. z FBF można próbować pożyczyć kilka algorytmów implementacji makr.

Inne języki docelowe

Znalazłem też makroasemblery i kompilatory tłumaczące do innych ezoterycznych języków programowania. Są to:

1. Higher Subleq dla SubLeq – jeden plik cpp bez dokumentacji;
2. etacc dla ETA – kompilator napisany z pomocą Flexa i Bisona w C;
3. Piet – zestaw rozkazów napisany w perlu
4. BeFunge:
   • sponge -podzbiór Scheme w Common Lispie;
   • BefunGen – kompilator C w C#.

W tej kolejności zapewne będę próbował pokonać konkurencję. Będzie to o tyle trudne, że architektury docelowe są skrajnie różne.

Podsumowanie

Pozostaje tylko wybrać składnię języka źródłowego i zabrać się za implementację front-endu i back-endu kompilatora.